Wednesday, July 30, 2014

011. โดนลมพัดไปคนเดียว


๑.
ภริสไม่ชอบอยู่คนเดียว
ภริสไม่ชอบกินข้าวคนเดียวเกือบจะที่สุด
ภริสไม่ชอบช็อปปิ้งคนเดียว

อย่างเดียวที่ภริสชอบทำคนเดียว คืออ่านหนังสือ
และอีกอย่างที่ชอบ คือ "ดูหนัง"


๒.
อยากไปดูหนังคนเดียวมานานมาก
แต่เวลาออกไปคนเดียว
มักจะหมายถึงต้องกินข้าวคนเดียว
เดินฆ่าเวลาคนเดียว
อะไรๆเลยทำให้ไม่ได้ดูหนังคนเดียวซักที
ชอบซื้อดีวีดีมาดูคนเดียวตอนดึกๆแทน

๓.
เพิ่งกินข้าวคนเดียวเป็นเมื่อไม่กี่เดือนมานี้
หรือจะบอกว่า กินข้าวกับมือถือ ก็ได้
เลยคิดว่าน่าจะถึงโอกาสดีที่จะได้ดูหนังคนเดียวซักที

๔.
คนที่ปกติดูหนังด้วยกัน
ต่อไปนี้ก็คงไม่ค่อยว่างไปดูด้วยกันเท่าไหร่
ก็เลยอยากดูหนังคนเดียวให้ชิน
เพราะเราก็ไม่ได้อยากไปดูหนังกับคนอื่นซะหน่อย
(ถ้าไม่ดูกับเธอก็ดูคนเดียวดีกว่าค่ะ)

๕.
The Wind Rises
by Hayao Miyazaki



๖.
คนที่ดูหนังด้วยกันบ่อยๆเป็นคนชอบ studio ghibli 
และไม่ยากเลยที่จะทำให้เราหลงรักไปด้วย
ชอบการเคลื่อนไหวที่อมลม
สีน้ำ
อิตาลี
ญี่ปุ่น
ความลึกลับ
และความสดใส

๗.
เราไม่ได้ดูหนังจิบลิเยอะมาก
แต่ก็รู้สึกถึงความหนักของเรื่องนี้
ไม่ได้แฟนตาซีและไม่ได้สดใสขนาดเรื่องอื่นๆ
แต่เหมือนแบกความเป็นจริงที่หนักอึ้งบางอย่างเอาไว้อยู่

๘.
"ไม่ได้ตั้งใจมาร้องไห้คนเดียว"

๙.

โฮริโคชิ จิโร่ที่สายตาสั้นเกินจะเป็นนักบินได้
ตัดสินใจจะเป็นวิศวกรออกแบบเครื่องบิน
ตามอย่าง Caproni วิศวกรผู้ออกแบบเครื่องบินชาวอิตาเลี่ยน
และแม้รู้ว่าสุดท้ายจะถูกสาปให้กลายเป็นเครื่องจักรสังหารและอาวุธสงครามก็ตาม

เป็นหนังที่ใส่ใจกับการใส่ความรักและ passion ลงไป
เหมือนโดนลมประหลาดพัดขึ้นไปและปล่อยอยู่บนนั้น
ก่อนที่คนดูจะค่อยๆลอยลงมาจอดบนพื้นเหมือนเครื่องบินกระดาษ

นี่ไม่ใช่รีวิวหนัง
แต่เป็นการเล่าประสบการณ์
ที่ถูกลมพัดขณะดูหนังเรื่องนี้เฉยๆ



๑๐.
"ทั้งคุณและผมไม่เคยเห็นสายลม"

No comments:

Post a Comment